Patrick

Patrick Leclercq werkte jarenlang in een afvalsorteringsbedrijf waar hij ook met giftige stoffen in aanraking kwam. Hij werkt er nog steeds als ploegbaas, ook al staat het vast dat zijn werk aan de basis lag van de ziekte die hem in 2011 trof.

Plots acute leukemie

In 2011 vonden Patricks dochters, die verpleegster zijn, dat hun vader er niet zo best uitzag. Ze overtuigden hem om een bloedonderzoek te laten doen. Uit de resultaten bleek dat het aantal bloedplaatjes en witte bloedcellen in zijn bloed sterk afgenomen was. Patrick ging naar het Jolimont-ziekenhuis in La Louvière waar hij door dokter Delrieu, hematoloog, werd behandeld. Hij bleek te lijden aan myelodysplasie, een aandoening van het beenmerg waardoor de aanmaak van rode bloedcellen, witte bloedcellen en bloedplaatjes verstoord raakt.

Patricks gezondheidstoestand ging er aanvankelijk op vooruit en stabiliseerde zich. In 2014 kreeg hij echter een zware psychologische schok te verwerken bij het plotse overlijden van zijn zus. Zijn hematoloog stelde toen vast dat het chromosoom 7 bij Patrick afgestorven was en dat de ziekte tot een acute vorm van leukemie was geëvolueerd. Patrick stopte onmiddellijk met werken en moest een beenmergtransplantatie ondergaan om kans te maken op genezing. Zonder transplantatie zou hij nog slechts een jaar te leven hebben.

Een match van 80%

Patrick ging bij zijn directe familie op zoek naar een geschikte donor voor de transplantatie. Helaas bleken zijn broer noch andere familieleden hiervoor in aanmerking te komen. Daarop nam dokter Delrieu contact op met het Marrow Donor Program Belgium Registry en de internationale stamceldonorbank waarbij 31 miljoen donoren ingeschreven zijn.

3 maanden later bleek er een geschikte donor gevonden te zijn in de internationale donorbank. De donor, die voor 80% met Patrick bleek te matchen, blijft echter anoniem. Patrick weet alleen dat het een Pool is.

Op 4 december 2014, drie maanden nadat een geschikte donor werd gevonden, onderging Patrick een beenmergtransplantatie en een chemobehandeling. Een maand lang verbleef hij in een steriele kamer en eind december 2014 mocht hij het ziekenhuis verlaten, uiterst zwak en sterk vermagerd. “Mijn gezicht zag er 20 jaar ouder uit”, vertelt hij.

Pas op 1 augustus 2016 ging hij weer aan het werk en kon hij zijn gewone leven hervatten. Hij kwam weer bij, zorgde voor voldoende beweging en ging zich langzamerhand beter voelen. Vandaag is Patrick hersteld dankzij het transplantaat en de verschillende behandelingen. Hij voelt zich weer helemaal in vorm.