Dieudonné

Bij Dieudonné (22) werd al bij zijn geboorte in een Nederlands ziekenhuis sikkelcelanemie vastgesteld. Dat is een erfelijke bloedziekte waarbij de rode bloedcellen een afwijkende sikkelvorm krijgen en zo onvoldoende zuurstof kunnen vervoeren doorheen het lichaam. De jongen leed een leven vol pijn: bij koude temperaturen of na een fysieke activiteit traden steeds verschillende pijnklachten op: hevige rugpijn, scherpe hoofdpijn en algemeen gevoel van zwakte. Dankzij de stamcellen van zijn eigen moeder is Dieudonné ondertussen bijna één jaar klachtenvrij. Iets wat hij zelf maar moeilijk kan geloven.

Niet zoals andere kinderen

Dieudonné heeft Congolees-Angolese roots, maar voelt zich honderd procent Congolees. Al sinds zijn geboorte moet de jongen regelmatig medicatie slikken. Naarmate hij ouder wordt, begint hij te beseffen dat hij niet leeft zoals andere kinderen dat doen. Hij is snel moe, heeft vaak pijn en kan niet zo uitgelaten rondrennen als andere kinderen van zijn leeftijd. In 2014 verhuist hij vanuit Nederland naar Antwerpen. Het was zijn moeder die de broodnodige stamcellen doneerde waardoor Dieudonné kon herstellen van zijn sikkelcelanemie.

Donkere mensen zoals ik

Dieudonnés ziekte komt vaker voor bij mensen uit Centraal- en Noord-Afrika. Sikkelcelanemie is in feite een natuurlijk verdedigingsmechanisme tegen malaria. En omdat het een erfelijke ziekte is, geven ouders het vaak door aan hun kinderen, ook al worden ze, zoals Dieudonné, elders geboren. “Ik sta heel erg achter deze campagne om donkere mensen zoals ik op te roepen donor te worden”, zegt Dieudonné. “Ik ben al een jaar niet meer ziek. Dat had niet gekund zonder mijn moeder die bereid was om stamceldonor te zijn. Ik heb het ongelooflijke geluk gehad dat iemand in mijn familie, zo kort bij mij, een geschikte donor was. Nu kan ik eindelijk beginnen leven zoals andere mensen.”

En dat leven zoals andere mensen, dat ziet er zo uit: Dieudonné werkt als magazijnier. Een fysieke job, maar die kan hij ondertussen aan. “Ik ben blij dat mijn lichaam eindelijk doet wat ik weet dat het kàn doen.” Hij hoopt ook binnenkort zijn opleiding Keukenhulp verder te zetten. En wie weet heeft hij binnenkort wel zijn eerste vriendinnetje. “Al zullen we mekaar misschien wel eerst in het echt moeten ontmoeten”, lacht Dieudonné.

Mag ik nog één ding zeggen?

“Mag ik nog één ding zeggen?” vraagt Dieudonné aan het einde van het gesprek. “Ik zou graag willen zeggen tegen mensen zoals ik dat ze in zichzelf moeten blijven geloven. Dat het écht kan lukken. Op een gegeven moment was ik mijn leven zat. Ik zat er echt door. Maar nu ben ik zó tevreden dat ik die transplantatie heb laten uitvoeren… Ik ben al bijna een volledig jààr zonder klachten! Dat is ongelooflijk. Hoe meer mensen zich registreren, hoe meer mensen met een gelijkaardige ziekte als ik kunnen genezen. Ik kan je niet uitleggen hoe opgelucht en tevreden ik nu ben. Het zou geweldig zijn als op termijn iedereen geholpen kan worden.”

Word stamceldonor